استخوانی که شايد جای نيش يک پشهء لاغر باشد

استخوانی که اول پشه نيشش میزند و بعد تو کشفش ميکني

استخوانی که خون درش جرياد ندارد که پشه نيشش بزند

استخوانی که اصلاً استخوان مچ دست نيست و توهم افکار يخ زدهء پريشان توست

افکار؟

افکاری که بهشان فکر نميکنی

پشه ای که سير شده است و هنوز دروغ ميگويد و نميفهمی که چرا لاغر ميماند

استخوانی که مچ دست را ميشکند
تا توهم وجودش را بشکند
و افکار غير مجاز را
با درد وجود داشتن در بی نهايت يک ذهن
آشنا کند

دنيايی که نو ميشود و هی ميچرخد و انباشته ميشود و يک نفر تو که ناگهان ميفهمی يک دنيای نو کشف کرده ای که هميشه نو بوده است و نو مانده است.دنيای چرخان پوست انداز را فراموش ميکنی و پوست می اندازی.ناگهان با لگد به سمت دنيای چرخان پرتاب ميشوی و ناگزير به يادش می آوری
تصادف مرگباری دو دنيايت را فقط کمی معنی ميبخشد.

شايد در يک شهر پر نور در يک روز يک هفته که ميتواند هم ۷ روز داشته باشد حال و خصوصاً هوا مرا کشت.

چه کنيم! اتفاق است دگر.