(:

امشب کوچهء ما خوشحال بود

نوزادانش گريه ميکردند
پدربزرگهايش آن طرف پنجره نوه به بغل راه ميرفتند و شايد حتي لالايي ميخواندند
پسرهايش روي پله ها نشسته بودند
پله هايش را مرد مسلمان قبلاً آب داده بود
يا شايد لوسي
منش حس خانه را داشت
دامنش شبيه پرده هاي خانه هاي روشن پنجره دار بود
ماهش در نيمه بودن کامل بود و
«هيچ کم نداشت»

کوچهء ما امشب
کوچهء ما شده بود

درست انگار که زمستان باشد
يا اول مهر

دلم ميخواهد بدانم روز قيامت به چه زباني بايد حرف بزنم
اگر ايتاليايي باشد خوشحال ميشوم
و بعد ميروم با انگيزه اي قوي سر تمام کلاسهاي ايتاليايي مينشينم