من شير در استکاني ريختم و نوشيدم.
صبح بود.
شير که تمام شد، من ته استکانِ خالي چشمانم را ديدم که خالي نبودند.
چشمانِ من شايد خسته بودند اما پر بودند.
نميدانم از چه پر بودند اما ميدانم که عاشق بودند.
شايد عاشقِ يکديگر، شايد عاشقِ استکان و شايد عاشقِ شير يا شايد عاشقِ نگاهِ نديدهء تو.
و ميدانم که از کجا ميداند نگاهِ عشق را.
تو در آنها عشق را زنده کردي و در من زندگي را.

کوچه به بوته هايِ تمشک بن بست شد
آرزوهايت با سنجاقکها پريدند
اينکه چه وقت
رؤياهايت تمام شدند
و خواستي بزرگ شوي
نميدانم!

روحِِ من از چند طرف کشيده ميشود!

سالِ عزيزي بودي!
خيلي بزرگ شدم. بيشتر از يه سال.
با اميدِ کوچک شدنِ بيشتر از يک سال در سالِ جديد.

نوروزتون مبارک!

بي پناهيم ما .
و با آرزو و انگيزهء زنده ماندن زندگي ميکنيم تا زيرِ بمبهايِ جنگ کشته شويم و انگيزه کشته شود.

مردم اونجا آشفته و نابسامانن تو اين فکر که به کجا پناه ببرن، دولتها هم اينجا و در همسايگيِ اونجا آشفته و پريشان و نگرانِ اينکه بعد از اينکه مردم مردن و زمين پودر شد کي بره اون پودر را به تاراج ببره!

بچه هايِ عراقي هم بهار که ميشه ماهي ميخرن؟؟
مامانهايِ عراقي هم عيد که ميشه لباسهايِ نو برا بچه هاشون ميخرن؟؟
مامانبزرگ و بابابزرگها انتظارِ نوه ها و بچه هاشون رو ميکشن شبِ سال تحويل؟؟
عراق هم عيد ميشه؟؟
عراق هم بهار ميشه؟؟

جنگ که بشه تو خوابي و من سرِ کلاس!
جنگ! نشو!

همه با هم امشب
توت فرنگي بخوريم.

صبح بخير.

من .....................................................................
..........................................................................
..........................................................................
..........................................................................
..........................................................................
.............................. آهنم.

خواب ديدم جنگ شد. سخت بود. نگراني. فرياد.مردن. ترس.
خواب ديدم مامانِ سولماز دعوتمون کرد خونشون.
امروز تلفن زنگ زد. گفتن مامانِ سولماز ۴ روز پيش مرد.
گريه نکردم، مامان گريه کرد.
من عادت کردم.
همه مردن! همه ميميرن. جنگ ميشه و به قانونِ رفتن برايِ هميشه، به قانونِ مردن برايِ هميشه و به قانونِ زندگي نکردن و نبودن برايِ هميشه قانونِ جنگ هم اضافه ميشه.
قانونِ مردن است که مادرها را ميکشد و جنگها را زنده نگه ميدارد تا بکشند.
فانونِ مردن قانونيست تلخ. قانون تلخ است! شيرينيها همه له شده اند زيرِ خروارها کتابِ قانون و دنياها قانونهايِ نوشته نشده اي که با نامردي و تلخ دلي مادري را ميکشند.
برادر سولماز، تايماز، ۷ سالِ که به دنيا اومده.
يادمه که به دنيا اومد. ميدونم که به دنيا اومد!

"Out! Out! brief candle
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
An then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury
Signifying nothing."

امروز در صندوقِ پست يک کتاب بود به اسمِ گنجشکي که لانه کرد در گلويِ من، اشعارِ فخري برزنده

درصفحهء اولِ کتابي که هديه گرفتم نوشته:

تيلو عزيزم
مي دانم
ميبينم
پروازِ گنجشکِ لانه کرده در گلويت را.
بلوغِ روياهايت
آفرينشِ زيباتر دنيايي است
برايِ انسانها،
برايِ زنان!
هشتمِ مارسِ ۲۰۰۳
مونيخ.

مرسي!

اين داستان: روزِ زن. بر اساسِ نوشتهِ جين جين ديکنز.
«من هم تا حدودي زن هستم هم زنان را بسيار دوست ميدارم.»
روزتون مبارک!

هم به فرداها خرسندم،
هم به سوداها پابندم،
هم مرا شوقي تا تو بيني لبخندم.

نه به فردايي خرسندم،
نه به سودايي پابندم،
نه مرا شوقي تا کس بيند لبخندم.

ميگم بخوابيد! زبونِ خوش حاليتون نيست؟؟